Τραγουδιστάδες!
Τι θρηνείτε αδιάκοπα τα ιδανικά που σβήσαν
Κάθε εποχή έχει τις δικές της ιδέες
για κάθε ζήτημα και για κάθε πράγμα
Κι έχουμε κι εμείς τις δικές μας ιδέες για την πραγματικότητα.
Κι αν εσείς μείνετε στ’ αλήθεια πιστοί,
ως το τέλος στις ιδέες σας
Δε θα προδώσουμε κι εμείς τις δικές μας.
August Strindberg
Παραστάσεις
Παρασκευή 29/9 /2017 – Σάββατο 30/9/2017 και Κυριακή 1/ 10 / 2017
Στον πρόλογό του στη Δεσποινίδα Τζούλια(1888), ο Στρίντμπεργκ αποκαλεί τους ήρωές του ψυχές που δεν έχουν χαρακτήρα, αλλά είναι φτιαγμένοι από παλιές και τωρινές ζώνες πολιτισμού, αποσπάσματα από βιβλία και εφημερίδες, αποφάγια της ανθρωπότητας, κομμάτια υφάσματος που κόπηκαν από όμορφα ρούχα κι έγιναν κουρέλια, μπαλωμένα όλα μαζί, όπως η ανθρώπινη ψυχή. Τα έργα του Στρίντμπεργκ ανατρέπουν τις μέχρι τότε, ίσως και τις μέχρι τώρα, προσεγγίσεις κειμένου από τους ηθοποιούς και τις φόρμες σκηνικής παρουσίασης από τους σκηνοθέτες. Ο ίδιος τα χαρακτηρίζει σαν μια: δοκιμή αναμόρφωσης του δράματος σε μορφή συνταιριασμένη με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής κι εκθέτει λεπτομερέστατα και πολύ πειστικά, στον πρόλογό του στη Δεσποινίδα Τζούλια, το πώς την εννοεί και πώς μπορεί να γίνει αυτή η αναμόρφωση της σημερινής δραματικής τέχνης. Είναι το μικρότερο αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο απ’ τα δράματα του Στρίντμπεργκ. Είναι μια τραγωδία σε μια πράξη που γίνεται στην κουζίνα ενός εξοχικού σπιτιού ένα βράδυ του μεσοκαλόκαιρου. Ο αρραβώνας της Δεσποινίδας Τζούλια μ’ έναν νέο της καλής τάξης έχει χαλάσει. Αρνείται να συνοδεύσει τον πατέρα της στους συγγενείς τους, μένει στο κτήμα και γιορτάζει την νύχτα του μεσοκαλόκαιρου με τους χωρικούς και το υπηρετικό προσωπικό. Μια αρχαία διονυσιακή γιορτή που δέθηκε με την γιορτή γέννησης του Ιωάννη του Βαπτιστή. Η Δεσποινίς Τζούλια διασκεδάζει προσβάλλοντας υπηρέτες και χωρικούς, ιδιαίτερα τον Ζαν, τον υπηρέτη του πατέρα της, δίχως να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της προσβολής.
Έτσι από μια ”ασήμαντη αφορμή” ξεκινάει ένα ανελέητο παιχνίδι που ξεγυμνώνει την ανθρώπινη φύση μέχρι τα ενδόμυχα της ψυχής. Δίχως σεβασμό, δίχως έλεος, τρεις ανθρώπινες υπάρξεις συγκρούονται σκορπίζοντας τα ηθικά, κοινωνικά, θρησκευτικά, πολιτικά, πνευματικά και ψυχικά θρύψαλα γύρω τους και στην προσπάθεια να τα περισυλλέξουν ξεσκίζει ο ένας την σάρκα του άλλου ξεδιάντροπα, άγρια, βίαια.
Πρέπει να είσαι έτοιμος να καείς στην ίδια σου τη φλόγα: πώς να ξαναγεννηθείς αν δεν γίνεις πρώτα στάχτη; (Τάδε έφη Ζαρατούστρα)
Μετάφραση: Θέατρο Μώ
Σκηνοθεσία: Κοσμάς Χατζηιωαννίδης
Μουσική επένδυση: Κοσμάς Χατζηιωαννίδης
Κοστούμια: Τίνα Ιωαννίδου
Κατασκευή Σκηνικών: Λάζαρος Τσιαλός – Ιωάννης Χατζηιωαννίδης
Επιμέλεια αφίσας: Παναγιώτης Φτάρας Παίζουν
Δεσποινίς Τζούλια: Τίνα Ιωαννίδου
Ζαν: Κώστας Μυστακίδης
Κριστίν: Καλλιόπη Γιαμούζη
Παραστάσεις Παρασκευή 29/9 /2017 – Σάββατο 30/9 /2017 και Κυριακή 1/10/2017
Τιμή εισιτηρίου: Κανονικό 10€ – Εκπτωτικό 8€ (φοιτητικό – ΑΜΕΑ)
August Strindberg (1849-1912)
Σουηδός συγγραφέας πατέρας του σύγχρονου θεάτρου. Η σκέψη του, επηρεασμένη από τον Kierkegaard, τον Nietzsche, τον Rousseau και τον Fourier, τον οδηγεί εκείθεν του ρομαντισμού, στον αθεϊσμό και τον μυστικισμό. Ερμηνευτής της συμπεριφοράς των ανθρώπων και των μυστηρίων του υποσυνείδητου, περνάει με θαυμαστή ευχέρεια από τον πιό σκληρό νατουραλισμό στόν πλέον διάφανο συμβολισμό.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις και η αδυναμία επικοινωνίας του ενός με τον άλλο, όσο και του ενός με τους πολλούς είναι στοιχεία που χαρακτηρίζουν σε μεγάλο μέρος τα έργα του, έργα δωματίου όπου οι ήρωες προσπαθούν ακόμη και βίαια να φτάσουν στην αρμονία.
Εξήντα θεατρικά έργα όπως ο Πατέρας, Δεσποινίς Τζούλια, Δανειστές, Ο Χορός του Θανάτου ανατρέπουν τις μέχρι τότε, ίσως και τις μέχρι τώρα, προσεγγίσεις κειμένου από τους ηθοποιούς και τις φόρμες σκηνικής παρουσίασης από τους σκηνοθέτες.
Ο Στρίντμπεργκ είναι μελετητής και γνώστης των νέων θεωριών στις ανθρωπιστικές όσο και στις θετικές επιστήμες και η προσπάθεια σύνθεσης αυτών γίνεται εμφανής και στα έργα του. Μετά τους μεταρρυθμιστές του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου τον Εφραίμ Λέσσινγκ και τον Χάινριχ φον Κλάιστ είναι αυτός που σφραγίζει με τα έργα του την πορεία του θεάτρου ανατρέποντας τα δεδομένα της υποκριτικής τέχνης. Ο ίδιος τα χαρακτηρίζει σαν μια: δοκιμή αναμόρφωσης του δράματος σε μορφή συνταιριασμένη με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής κι εκθέτει λεπτομερέστατα και πολύ πειστικά, στον πρόλογό του στη Δεσποινίδα Τζούλια, το πώς την εννοεί και πώς μπορεί να γίνει αυτή η αναμόρφωση της σημερινής δραματικής τέχνης. Το 1907 είναι ο εμπνευστής, ο δημιουργός, ο συγγραφέας και ο σκηνοθέτης του Intima Teatern στην Στοκχόλμη.
Τα πρόσωπά μου, εξομολογείται ο Στρινμπεργκ, τα παράστησα κλυδωνιζόμενα και κομματιασμένα, σχηματισμένα από παλιά και καινούργια, επειδή ήθελα να δώσω σ’ αυτά σύγχρονους χαρακτήρες που ζουν σε μια εποχή η οποία περισσότερο τρέχει υστερικά, παρά προχωρεί και δεν μου φαίνεται παράξενο, ότι οι σύγχρονες ιδέες απ’ τις εφημερίδες και τις συνομιλίες, μπορούν να εισδύσουν και μέσα στα κοινωνικά στρώματα που ζει ένας υπηρέτης. Ο Στρίντμπεργκ μελέτησε και γνώρισε τον φυσικό και τον κοινωνικό άνθρωπο, όσο κανένας άλλος σύγχρονος λογοτέχνης, τον σπούδασε σαν φυσικό ον μέχρι το τελευταίο του κύτταρο και τον φιλοσόφησε σαν κοινωνική μονάδα και σαν κοινωνικό σύνολο, απο την πρώτη σύμπτυξη των κοινωνιών ως την εποχή του.
Κοσμάς Χατζηιωαννίδης
